Sla – Mevolution

We hebben een jaar achter de rug van strenge covid-maatregelen om zoveel mogelijk social distancing te bewerkstelligen. Een jaar ook waarin we moesten omgaan met veel onzekerheid. Iedereen reageert anders op isolatie en op onzekerheid.

In deze Verkenning probeer ik iets te leren over het verschil tussen introverten en extraverten als het gaat om het verschil in behoefte aan verwerkings- en oplaadtijd. Ik hou een pleidooi voor de emancipatie van introverte mensen.

Ik breek ook een lans voor de balans tussen introverte en extraverte energie. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat teams beter presteren waarin introverte en extraverte persoonlijkheden in balans zijn. Ondanks dat blijken extraverte persoonlijkheden toch redzamer in onze complexe en dynamische informatiesamenleving. Wat betekent dit voor opvoeding en onderwijs? De conclusie is onze kerst- en nieuwjaarswens voor jou: “Veel wintertijd in 2021!”

Door Tom Oosterhuis

De redactie van het tijdschrift Psychologie Magazine hield recent een enquête onder haar lezers, een mooie illustratie van het verschil tussen introvert en extravert laat zich hiernaast zien.

Dagmar van der Neut, Psychologie Magazine, 10 december 2020

MEER REDZAAMHEID MET EEN EXTRAVERTE PERSOONLIJKHEID

In het WRR-rapport ‘Weten is nog geen doen’, dat ik introduceerde in Verkenning 1 ‘Denkvermogen èn doenvermogen’, worden drie aspecten onderscheiden van ‘niet cognitieve vermogens’ die samen ‘doenvermogen’ worden genoemd. Eén ervan is ‘temperament’. Zie afbeelding hierna. Temperament wordt gevormd door twee persoonskenmerken: de mate waarin iemand extravert/introvert is en de mate van iemands ‘emotionele stabiliteit’. De afbeelding kan leiden tot misverstand. Een introvert iemand kan heel goed emotioneel stabiel zijn en omgekeerd. Persoonlijkheid is eindeloos genuanceerd, dus denk niet teveel in de hokjes van de illustratie. De extraverte persoonlijkheid is dus in principe redzamer in onze complexe en dynamische informatiesamenleving dan een introverte persoonlijkheid. Men geeft in dit rapport geen waardeoordeel, maar men constateert dat we een overheid hebben, die uitgaat van eigen initiatief en ondernemerschap van de burgers. Het is burgerplicht zich goed te laten informeren over wet- en regelgeving en van de burger wordt verwacht dat hij flexibel is en snel acteert op veranderingen. Juist om het feit dat lang niet elke burger -onder meer een extraverte persoonlijkheid heeft, houdt men een pleidooi om minder uit te gaan van regels en sancties, maar om meer naast de burgers te gaan staan wanneer redzaamheid in het geding is.

Rapport: Weten is nog geen doen, een realistisch perspectief op redzaamheid

INTROVERT, EXTRAVERT, AMBIVERT

Er zijn ongeveer evenveel mensen introvert als extravert en de meerderheid zit er tussenin, die worden wel ‘ambivert’ genoemd. Er is een genetische, erfelijke component. Er wordt geschat dat dit soort persoonlijkheidskenmerken voor ongeveer 50% bij geboorte gegeven is en dus voor ongeveer 50% ontwikkelbaar, maar niet veranderbaar. De mate waarin dit aspect van je persoonlijkheid tot uiting komt, kan ook afhangen van de context en van je levensfase. Extraverte mensen kunnen ook een introverte kant hebben en omgekeerd. Introverte mensen bijvoorbeeld hebben veel tijd nodig om te verwerken en op te laden. Extraverte mensen hebben die tijd ook wel nodig, maar in mindere mate.

FOMO, YOLO, EEN BEKENTENIS

Ondanks het beeld dat anderen van mij hebben als typische extravert, herken ik mezelf in de introverte antwoorden uit de enquête in Psychologie Magazine. Maar om aan mezelf en mijn omgeving te erkennen dat ik niet een extraverte maar een introverte persoonlijkheid ben, heb ik in de afgelopen jaren heel wat gêne moeten overwinnen. Introvert zijn is niet sexy. Dus heb ik eindeloos geprobeerd om uit te gaan, naar feestjes, films, theater, vrijdagmiddagborrels en andere netwerkbijeenkomsten, te werken in kantoortuinen op flexplekken in hippe hubs, ik zat op alle mogelijke social media, ik deed m’n best om altijd de extraverte aanstekelijk enthousiaste, inspirerende man te zijn in mijn werk. Ik leed aan FOMO, the fear of missing out: “Stel ik mis iets, dan is het gedaan met mijn carrière!”; en aan YOLO niet te vergeten, you only live once. Dus moest ik van mezelf meteen op alles af dat zich voordeed in de hedonistische kermis van de kicks die onze samenleving vaak was vóór Covid-19. Maar het putte me uit, te veel.

Mijn bekentenis wordt nog gênanter. Vroeger had ik zelfs een hekel aan introverte mensen. Een belangrijk aspect van mijn werk is mensen enthousiasmeren en inspireren met mijn visie. Daar ben ik vaak goed in en dat leidt dan meteen tot applaus, maar niet altijd. Uiteraard kun je het oneens zijn met mijn visie. Dat komt voor. Dat is niet leuk, maar all in the game. Maar ik wil het hebben over mijn ervaring met het introverte deel van het publiek. Hun reacties zijn meer afwachtend of op een bepaalde manier sceptisch. Door zo’n sceptische reactie kon ik me totaal onzeker voelen, mezelf gaan gedragen als een miskend kind – natuurlijk wel met een semiprofessioneel jasje aan – niemand merkte iets van mijn emotionele instabiliteit (hoop ik). Ik ging dan veel te fel iemand proberen te overtuigen.

Ik kon daar vervolgens ook langdurig van uit het veld geslagen zijn. Van een dag onder de mensen zijn, moet ik gemiddeld een dag bijkomen. Met of zonder applaus. Nog steeds. En dat is meer het kenmerk van een introverte, dan van een extraverte persoonlijkheid. Zo leerde ik pas veel later in mijn leven dat ik the great communicator kàn zijn, maar dat ik tegelijkertijd veel verwerkingstijd en oplaadtijd nodig heb. Het één sluit het ander ook helemaal niet uit. Als introvert kun je zeer communicatief zijn. Tegenwoordig durf ik – wanneer ik zèlf publiek ben van andermans enthousiaste verhaal – te vragen om bedenktijd.